Korzeń szczeci pospolitej (dipsacus silvester) stosowany w leczeniu boreliozy, reumatyzmu, wrzodów żołądka, dny moczanowej, artretyzmu. Szczeć leczy również stany zapalne skóry.
Szczeć należy do rodziny szczeciowatych Dipsacaceae. Rośnie w stanie dzikim w niemal całej Europie, również w Polsce. Surowcem leczniczym jest głównie korzeń oraz liście. Niegdyś stosowana w leczeniu reumatyzmu, wrzodów żołądka, dny moczanowej i artretyzmu, obecnie przechodzi renesans swojej popularności dzięki odkryciu jej właściwości pomocnych w walce z boreliozą. Korzeń tej rośliny wzmacnia układ odpornościowy i dzięki czynnym związkom o działaniu bakteriostatycznym, immunostymulującym oraz przeciwzapalnym wspiera organizm w pozbyciu się boreliozy. Szczeć dzięki kwasom fenolowym działa ochronnie na miąższ wątroby, zaś kwas ursolowy świetnie radzi sobie z bakteriami i stanami zapalnymi.
Szczeć i czystek polecała na boreliozę św Hildegarda z Bingen, która jak nikt znała się na ziołach, żywności i zdrowym stylu życia.